Mijn Nederlandschap focust zich automatisch op het weer. Cliché, ik weet het, maar het zwembad heeft mij nodig. Zo rond negen uur ’s avonds pas, dan kan ik het aan. Het is 32 graden buiten. Het water 29.
Vriendin en ik passen op de katten van Clara. Omringd door de bergen van de Cevennen laveren wij als echte toeristen langs marktkramen en gekoelde supermarkten. Koffie wordt gedronken, baguettes gekocht. Koekjes gegeten, series bekeken. Het leven is rustig, loom—soms zwoel te noemen, zo rond zekere tijden.
Coco komt altijd braaf opdagen, rond een uurtje of tien ‘s avonds, als hij de warmte kan overwinnen en het maagje werkt. Toegesist door Pip, de lieve oude parmante poes van de onderburen, waar we ook eventjes op passen, glipt hij langs de benen naar boven. Als een baby kruipt hij in de armen van mijn liefde die een kat ervaart die niet Astrid is--mijn eigen kat, de beschermer van Amsterdam Noord, die handen en armen niet vertrouwt en de neiging heeft om uit het niks zijn tanden er in te zetten. Coco Kral doet niks en geeft liefde. Mijn liefde glundert. Ik mag er geen foto van maken.
Karel Kral daarentegen blijft nachten weg. Toch weten wij, doordat we stuiten op de levenloze lijfjes van vogel en muis, dat hij in de buurt moet zijn. En minder gezet op de tijd, komt ook Karel keurig zijn kaken zetten in het eten van Whiskat. Gevolgd door een kopje, een miauw en een sprint omdat er een sprinkhanen gevangen moet worden.
Ik kan mij voorstellen dat het leven hier goed is, voor kat en mens. Een boek, een film, een appbericht van de OG: “Veel te warm! Binnen blijven boekje lezen. Dat doe ik ook altijd in de zomer. Tussen 11 en 17 kom ik niet buiten!”
Ja, Clara en man hebben een fijn huis gebouwd. En dat huis is eventjes thuis. Karel komt weer binnenzetten en positioneert zichzelf voor ons. Languit liggend overleven we zo weer een dag hier. We pakken nog maar weer een ijsje. Dat houdt ons staande in dit paradijs.
Nog zes uur, dan kunnen we weer zwemmen.
Vanwege vakantie in Nederland neemt de kattenoppasser de honneurs waar. Volgende blog is Claire gewoon weer aanwezig!