Het is onrustig in Les Brousses.
En dat is op zich al nieuws.
Hier gebeurt normaal niets.
Het is stilte.
Een fijne plek, zolang je gezondheid meewerkt.
Geen ratrace, geen consumptiedrift.
Leven op het ritme van seizoenen en geur van houtkachels.
Maar dát beeld begon het laatste halfjaar te kantelen.
Het werd ingeleid met een massale bomenkap.
Een slachting.
Hectares vol, omgezaagd alsof het niets was.
Officieel vanwege de Obligations Légales de Débroussaillement.
Fransen en hun regeltjes.
Regels tegen bosbranden.
Regels voor vrije wegen.
Regels om aan te tonen dat er gewerkt wordt.
Dus huppetee, daar ging het groen.
Het uitzicht is nu adembenemend,
maar ik moest slikken van al die omgekapte boomstammen.
Na de kaalslag: rust?
Mis.
Nu dreigt een 5G-mast.
Het leven is een aaneenschakeling van ommezwaaien,
weet ik als geen ander.
Zolang je vasthoudt, verandert er niets.
Maar een gehucht zonder bakker, mét ultrasnel internet?
En overigens, waar die mast moet komen,
daar is nog geen antwoord op.
Dus wordt er gefluisterd, gemord, geprotesteerd.
Banners, informatieavonden, petitielijsten.
Sommigen zetten hun hakken in het zand.
Anderen hun kettingzaag in een elektriciteitskast.*
Les Brousses heeft ineens een actiegroep.
En ik?
Ik weet het niet.
Het liefst houd ik het hier zoals het is: stil, ongerept, zonder knipperende lichten op een metalen mast.
Maar eerlijk is eerlijk: videobellen zonder haperingen, een GPS die het doet… best verleidelijk.
Of dit protest iets uithaalt?
De plannen liggen er.
Frankrijk wil in 2027 overal 4G of 5G.
Vooruitgang is vooruitgang.
En hier is de couverture geitenkaas.
Dit gehucht wordt onderdeel van de moderne wereld.
Niet langer de plek voor verdwalen en verstilling,
maar voor bereikbaarheid en signaalsterkte.
Ontsnappen?
Vergeet het maar.
Dat past niet in deze plannen.
En zeker niet in the cloud.
*Overal in Frankrijk groeit het verzet tegen 5G.
Van demonstraties tot sabotage: in 2020 werd in Dordogne een zendmast met een kettingzaag vernield.