Wil ik net een stukje gelukkiger worden,
lees ik in de krant dat ik op de verkeerde plek zit.
De jaarlijkse ranglijst is weer bekend.
Nederland op vijf,
Frankrijk op 33.
En Finland, zoals altijd, op één.
Toch vreemd.
Frankrijk, land van wijn, stokbrood en terrassen, scoort lager dan het kille noorden.
Wat doen die Finnen goed?
En waar gaat het hier mis?
Werk-privébalans?
Lijkt mij sterk.
Hier heeft iedereen vijf weken vakantie, de lunchpauze is geen onderbreking maar een recht,
en mailen na werktijd?
Officieel verboden.
Maar blijkbaar telt dat niet genoeg mee.
Sociale verbondenheid dan?
Op het platteland geen tekort aan buren die elkaar groeten.
Maar ook dat tikt niet door in de statistieken.
Nee, het zit ’m in de grote lijnen: vertrouwen in de overheid, efficiënte ambtenaren, economische stabiliteit en sociale zekerheid.
Daar wringt de baguette.
Frankrijk heeft weliswaar veel ambtenaren.
Maar betrouwbaar, efficiënt en toegankelijk?
Alle loketten sluiten altijd om twaalf uur stipt.
Vertrouwen in de overheid?
Er is eerder sprake van een nationaal wantrouwen.
Stakingen is hier geen recht maar een roeping.
Economische stabiliteit en sociale zekerheid dan?
Het sociaal vangnet is stevig, maar de economie log en de belastingen hoog.
Iedere hervorming zorgt voor paniek.
Dan gezondheid en levensverwachting?
De zorg is goed, mits je je door het papieren oerwoud weet te worstelen.
Blijft over: de nationale cultuur.
Finnen zwijgen en bouwen sauna’s.
Fransen praten en bouwen dossiers.
Misschien zit daar het verschil.
Wie zich overal druk over maakt, komt misschien niet toe aan gelukkig zijn.
Kortom, Frankrijk is schitterend, maar geluk?
Dat zit blijkbaar in handen van ambtenaren.
Of in Finland.
Maar ja, kou en een nuchtere levensstijl zijn niet bepaald mijn ding.
Nee,dan toch echt liever het land waar de lunch belangrijker is dan de economie.
*Geluksranglijst gebaseerd op de World Happiness Report 2025.