De allerbelangrijkste taak van Man in huis is het verzamelen van brandstof.
En dát blijkt veel meer dan alleen voor verwarming zorgen.
Het is namelijk een kwestie van:
kappen, drogen, stapelen.
En dat is behoorlijk veeleisend.
weet ik inmiddels uit eigen ervaring.
Want toen Man een week in Nederland was,
werd het mijn taak.
Ok, niet vreselijk ingewikkeld,
dat ook weer niet.
Maar wel een behoorlijk tijdrovende werkje.
Een soort bedrevenheid door ervaring die nooit saai wordt.
En aangezien ook dit jaar de winter weer kwam én de wereld economie onrustig is,
had Man als sinds het voorjaar aan dé stapel gewerkt.
In zijn eigen bos.
En dat is toch iets wat niet heel veel mensen kunnen zeggen.
Zijn leven lang had ie nog niet eerder zijn eigen brandhout gekapt.
Maar nu gaat en kan hij er voor naar buiten.
Goed gemutst dat eigen bos in.
En het echt ware genoegen ervan bleek 'm niet leek te zitten in het prijsvoordeel.
Nee, ik zag het gebeuren..
Dat ware genoegen.
Dat zat' m in het uitdunnen,
In het cultiveren van "zijn" bomen.
In het starten van de zaag.
In de schuurtjes met de gevarieerde inhoud.
De witte rook die uit de schoorsteen komt.
De goede truc- zei ie tegen me-
is om licht hout samen met een groot blok hard hout te stoken.
Dus eerst die fijne houtjes voor het aanmaken.
En pas daarna die grote houtblokken, zodat je even weg kan.
Inmiddels is het stookseizoen in volle gang.
Het eerste wat we doen als we opstaan is de kachel aanmaken.
Dat alles brand, weet ik inmiddels.
Nou ja,
mits gedroogd dan wel te verstaan.
In een schoon brandende kachel,
dat vooropgesteld.
En goed verwijderen van as blijkt ook een kunst.
Na Kerst kwam even het moment van de waarheid.
Hebben wij wel genoeg hout?
Maar ook Frankrijk maakt zich op voor extreem zacht winterweer.
Wonderlijk is het te ervaren dat je nooit tot op het bot warm wordt van een vloerverwarming.
Maar dus wel van een houtkachel.
Zelfs stroomuitval kunnen we er mee aan.
Man lijkt zelf inmiddels de thermostaat.
En ik?
Ik koester mij in Les Brousses letterlijk aan zijn warmte.